Gdyby ktoś Was porwał i woził z zawiązanymi oczami po włoskim bucie, karmiąc jednocześnie pizzą, to przynajmniej bylibyście w stanie zorientować się czy jesteście na północy czy południu tego kraju.
Cienkie ciasto, z wyrafinowanymi dodatkami to domena pizzy przyrządzanej przez bogatą północ. Pizza z mniejszą ilością dodatków, na grubym cieście, którym chcesz się napchać do syta, to przysmak biedniejszego południa. Swoją drogą tak jest, że większość krajów wysoko rozwiniętych jest na północy, gdzie z racji chociażby na panujące warunki atmosferyczne ludzie muszą wkładać więcej pracy w codzienny byt. Jak widać jednak to hartuje i się opłaca, ale nie o tym.
Kiedy w drodze na kemping w okolicach Neapolu, zwany
Baia Domizia, którego nie polecam, zjechaliśmy z A1 nie w tym miejscu, w którym powinniśmy, trafiliśmy do miejscowości Mondragone. Żałuję, że nie miałam zawiązanych nie tylko oczu, ale i zatkanego nosa. Od tego miejsca w dół buta Włochy mają narastający problem ze śmieciami i ich smrodem w ponad 30 stopniowym upale. A co do samego Mondragone, to przeczytałam, gdzieś w necie, szukając opisu tego miejsca, że cytuje "jeżdżą tam kurwa jak pojebani". I szczerze mówiąc nic dodać, nic ująć. Samochody porysowane, nigdy nie wiesz z której strony Cię ktoś trafi. Kolizje na drodze to chyba jakaś miejscowa forma rozrywki i sposób na jej rozładowanie. Wyszliśmy cało, ale będąc tam tylko przejazdem widzieliśmy dwa wypadki, w tym gościa na skuterze, który gapiąc się na nas, jadących polskim Lanosem, walnął łbem w naczepę ciężarowego samochodu jadącego przed nim.
O ironio w terenie pomógł nam się zorientować drugi skuterowiec, który ofiarnie eskortował nas do samych granic miasta. Zupełnie bezinteresownie.Także jeżdżą jak nienormalni, ale jak przestają trzymać kierownicę w ręku to są mili i uczynni.
Dojechaliśmy do Neapolu, a potem wjazd na Wezuwiusza, wulkan, który ostatnią ważniejszą erupcję miał w 1944 r. Wulkan śpi, ale Pan który pilnuje wjazdu na parking pod Wezuwiuszem, gazuje w najlepsze, jeszcze się z tego ciesząc. Siedząc na krześle, pierdział, śmiejąc się w głos i nawet nie otwierając oka, podczas gdy jego kumpel kasował nas za wjazd. Szkoda, że nie mam zdjęcia tego zadowolonego z życia i siebie Włocha.
Jak byliśmy już na Wezuwiuszu, nie mogliśmy nie zobaczyć jego głośnej ofiary, czyli Pompei, które w 79 r. jako jedno z 3 miast, zasypał popiołem wulkanicznym. Szczególnie widok skulonych w pozycji embrionalnej ciał zrobił na mnie ogromne wrażenie. Jakby zastygłych w strachu na wieki. Straszne!
Samo południe, o którym Wam piszę było naszym ostatnim przystankiem podczas pierwszej dwutygodniowej wyprawy do Włoch.
Pod Neapolem dzień przed powrotem do Polski zorientowaliśmy się, że światła stopu nam nie działają.
Pomyśleliśmy, że na odcinku Neapol-Warszawa mogą nam się przydać, szczególnie nocą i na autostradzie, więc dalej szukać
meccanico. Znaleźliśmy. Nie mówił w żadnym znanym nam języku, ale nie przeszkadzało nam to wcale, bo światła naprawił, wymieniając bezpiecznik i wymachując przy tym radośnie rękami, krzycząc w kółko "troppo grosse".
Wieczorem zielona noc i realizacja marzeń o tatuażach.
Kiedy następnego dnia jadąc autostradą słońca z Neapolu do Warszawy, do której stamtąd jest 2000 km samochód stanął w płomieniach, doszło do nas, że troppo grosse nie znaczyło, jak założyliśmy - "udało mi się jestem wielki" , tylko "bezpiecznik jest za duży, na pierwszej lepszej stacji wymieńcie go na właściwy, bo się zrobi zwarcie".
Na początku cała nasza czwórka pocieszała się, że to pewnie ten stary samochód przed nami tak śmierdzi, albo te śmieci palą, bo nie mają co z nimi robić, ale kiedy ten zjechał z naszego pasa, a dalej śmierdziało, zaczeliśmy się zastanawiać. Przestaliśmy kiedy kłęby dymu wydostawały się początkowo spod maski, a potem już na całego zajęły deskę rozdzielczą, czy to miejsce pod nią.
Na stacji benzynowej, na której się zatrzymaliśmy, użyteczne okazały się cążki do paznokci, którymi z roztopionej deski wyjęliśmy obsmażony bezpiecznik, na miejsce którego jeszcze szczęśliwie udało się włożyć nowy, właściwy i działało. Kłęby dymu nas opuściły, mogliśmy jechać dalej już tylko w towarzystwie wielkiej plamy oleju silnikowego pod wycieraczką pasażera, ale to już historia na kolejnego posta :)
